منو دل منتظریم
عزیزم غصه نخور زندگی با ماست اگه باختیم امروزو فردا که بر جاست
توی این شب سیاه مه گرفته نگاه کن خورشیدی از اون دورا پیداست
عزیزم دنیا همین جور نمی مونه
یه روز اخر میشکنه خواب زمونهعزیزم شب همیشه شب نمیمونه صبح میشه افتاب میاد رو بوم خونه
عزیزم دنیا گلستون میشه یک روز هرچی مشکل باشه اسون میشه یک روز
مهربونی جای کینه رو میگیره هرجا دردی باشه درمون میشه یک روز
عزیزم دنیا همین جور نمی مونه
یه روز اخر میشکنه خواب زمونهعزیزم شب همیشه شب نمیمونه صبح میشه افتاب میاد رو بوم خونه
یه روز ازاین روزا که هیچکس نمیدونه بدی از دنیا میره خوبی میمونه
عزیزم دنیا همین جور نمی مونه
یه روز اخر میشکنه خواب زمونهمنو دل منتظره اون روز خوبیم حتی اگر از ما نبینی نشونه!
افشین مقدم
افشین مقدم ستاره ای که در آسمان هنر ایران درخشید و خیلی زود خاموش شد.کارش را در واریته سال ۶۸ با داریوش و کیوان و اونیک و... شروع کرد.خیلی زود با اجرای ترانه هایی مانند شیطنت.عاشقانه.زمستون.میترسم.و...به دلیل چهره جذاب و صدای گرمش مورد استقبال جوانان قرار گرفت.اما اجل به او فرصت نداد و در اوج محبوبیت بر اثر سانحه رانندگی درگذشت.....
روحش شاد
قسمتی از شعر
.>>>>>>>>>> زمستون تن عریون باغچه تو بیابوندرختا با پاهای برهنه زیر بارون
نمیدونی تو که عاشق نبودی
چه سخته مرگ گل برای گلدون
گل و گلدون چه شبها نشستن بی بهانه
واسه هم قصه گفتن عاشقانه
چه تلخه
چه تلخه
باید تنها بمونه قلب گلدون
مثل من که بی تو
نشستم زیر بارون زمستون
زمستون
برای تو قشنگه پشت شیشه
بهاره زمستونها برای تو همیشه
تو مثل من زمستونی نداری
که باشه لحظه چشم انتظاری
گلدون خالی ندیدی
نشسته زیر بارون
گلای کاغذی داری تو گلدون
تو عاشق نبودی
ببینی تلخه روزهای جدایی
چه سخته
چه سخته
بشینم بی تو با چشمای گریون
بشینم بی تو با چشمای گریون
بشینم بی تو با چشمای گریون
وپس از مرگ افشین .کیوان با صدایی شکسته ترانه ایی بنام گل افشین برای دوست و همکار از دست رفته اش اجرا کرد بروی تم زمستون و با شعری بسیار زیبا.غم در صدای کیوان کاملا مشهوده.......
تا اونجایی که من میدونم کیوان پس از اجرا این ترانه صحنه هنر رو برای همیشه ترک کرد
قسمتی از شعر
.>>>>>>>>>> گل افشین : با صدای کیوان گل اشک شکفته روی گونم دونه دونهدل من به یادت شعر مرثیه میخونه
تو آهنگ صدات در نسل بارون
تو شعرت شعر گلدون و زمستون
تو بودی همصدایی برای قلب عاشق
ولی تنها تر از گل شقایق
مسافر تو رفتی
زدی بر قلب عاشق رنگ ماتم
صدای تو مونده برای زخم عاشق گشته مرحم گل افشین
کجایی باز رسید فصل زمستون
تو رفتی دوباره باغچه هامون گشته عریون
جای تو مونده خالی توی خونه
گل های باغچه میگیرند بهونه
گلدون چشم انتظاره مثل من بیقراره
صدات می پیچه در گوشم دوباره
گل افشین کجایی
ببینی داغ مرگو رو تنامون
صدای تو مونده توی آهنگ تلخ گریه هامون
توی آهنگ تلخ گریه هامون
توی آهنگ تلخ گریه هامون
توی آهنگ تلخ گریه هامون
صدای واقعی افشین و کیوان نمی باشد چون واقعیش یه چیز دیگست
به قول یکی از دوستان که این متن تو وبلاگ قبلی من دیده بود
|
|
یکشنبه، 23 مرداد 1384، ساعت 2:19 | |
|
آهنگ ساز ترانه زمستون سیاوش قمیشی هست. | ||
|
|
| |
نویسنده: عطا
|
|
چهارشنبه، 26 اسفند 1383، ساعت 5:22 | |
|
نمیدونم هنوزم چنین دوستایی پیدا میشه؟ | ||
دلم واسه دوست گلم emin خیلی تنگ شده خیلی وقت ازش خبر ندارم امیدوارم هر جا هست حا لش خوب باشه
کاش گفته بودم !
همه حرف ها را که نمی توان گفت ! خودت می دانی که همه هستی ام را در شوخی بازیگوشانه نگاهت باختم !
کویر قلب من هنوز به اشتیاق حرف هایت خواب باران می بیند .
کاش گفته بودم هراز گاهی چشمانت را باز کنی و روبروی همه فراموشی ها قاب بزرگ نگاه در انتظارم را ببینی
کاش گفته بودم !
...
شبانگاهان لب دریاچه می رفتم
و می گفتم به خود
او یک شب آنجا دیده خواهد شد
من او را پیش از این هرگز ندیده
نام او را نیز نشنیده
ولی انگار باهم روزگاری آشنا بودیم
نمی دانم کجا بودیم
که من در نیلی چشمان او
او در کبود رود شعر من
زمان ها در شنا بودیم
شبی آمد ولیکن دیروقت آمد
نه فانوسی نه مهتابی
هوا بی تیره بود و دامن دریاچه پر طوفان
سوار قایقی گشتیم و بر خیزاب ها رفتیم تا دیری
ولی دردا چه تقدیری
من او را باز هم نشناختم
زیرا که شب تاریک بود و موج نیرومند
از آن سو قصه تلخی ست
ای افسوس ، ای اندوه
او را موج ها بردند
و اینک هر سحر در قلب من نیلوفری نمناک می روید
(( مفتون امینی ))
« داستان چهار شمع »
چهار شمع بودند که به آرامی میسوختند .
سکوت طوری بر فضای اتاق خیمه زده بود که به وضوح میشد صدای درد دلشان را با یکدیگر شنید .
شمع اول گفت : من «آرامش» هستم ...! هیچ کس نمیتواند از نور من محافظت کند ، بهر حال فکر کنم باید بروم ، چون هیچ دلیلی برای ماندن و بیش از این سوختن نمیبینم ...
رفته رفته شعله اش کم نور و کم نور تر شد تا اینکه بطور کامل از بین رفت ( خاموش شد ) .
شمع دوم گفت : من «ایمان» هستم .. گمان نکنم تا مدت زیادی بمانم ، وقت رفتنم فرا رسیده و هیچ دلیلی برای بیشتر از این بودنم باقی نمانده من دیگر برای هیچ کس ارزشی ندارم .
تا صحبتهایش تمام شد ، نسیمی به آرامی وزید و شمع دوم را خاموش کرد .
شمع سوم با غم زیادی شروع به صحبت کرد : من «عشق» هستم .. دیگر قدرتی برای ماندن ندارم ، دیگر کسی به من اهمیت نمیدهد و مردم قدر مرا نمیدانند و فراموش کردند که عشق از همه کس به آنها نزدیک تر است .
بیشتر منتظر نماند و دوام نیاورد ، نورش کاملا از بین رفت و مانند شمعهای قبلی خاموش گشت .
ناگهان کودکی وارد اتاق شد و سه شمع اول را خاموش شده دید
با گریه و اندوه زیادی گفت : ای شمع ها ! ای شمع ها ! چرا شعله تان خاموش شد و نورتان از بین رفت؟ باید تا ابد روشن بمانید و همه جا را نورانی کنید .. شما را بخدا روشن شوید .. نروید ..
کودک همچنان به اشک ریختن و گفتگو با شمع های خاموش ادامه میداد و التماس میکرد
در آن هنگام بود که شمع چهارم شروع به حرف زدن کرد و گفت :
نترس کوچولوی من ، تا وقتی که من هستم و وجود دارم میتوانم آن سه شمع را روشن کنم و تا همیشه پر نور نگهشان دارم .. زیرا من «امید» هستم .
کودک داستان ما با اشتیاق و شتاب فراوانی شمع چهارم را به دست گرفت و با شعله اش سه شمع خاموش شده را دوباره روشن کرد
آره .. «امید» رو هیچ وقت نباید از زندگیمون برونیم
هر کدوم از ما با کمک «امید» میتونیم از «عشق» و «ایمان» و «آرامش»مون واسه همیشه در دل و زندگیمون نگهداری کنیم
آخرین ستاره بودی تو شب دلواپسیهام خواستنت پناه من بود تو غروب بیکسیهامرفتی ولی اینو بدون........
رفتی ولی اینو بدون هرجا باشی دوست دارم
هنوز برای دیدنت به رویاهام پا میزارم
دل منو شکستی وقتی تنهام گذاشتی
کاش میدونستم که تو هیچ وقت دوستم نداشتی
دل منو شکستی اما یادت بمونه
هیچ کسی مثل من قدر تو نیست بدونه........
دانلود آهنگ این شعر